12 (Róża)

             Wszystko zaczęło się układać, było nawet lepiej niż można było sobie wyobrazić. Ania była z                    Danielem, znowu nie widziała poza nim świata, zapomniała tak naprawdę o Róży… nie miały                      już tak dobrego kontaktu. Gdy rozmawiały Róża wysłuchiwała rzeczy o Danielu albo o                                  wewnętrznych rozterkach Ani, ale  gdy  próbowała przekazać  jej coś ważnego dla niej to ona                   chyba nawet tego nie dostrzegała, nie zwracała  na to  uwagi. Zmieniała temat skupiając                               uwagę na sobie, jak  to jest jej źle albo dobrze. Niby rozmawiały o   wszystkim i normalnie,                         ale Róża czuła, że tak nie jest, czuła, że ich przyjaźń stała się jednostronna. Dusza                                 R        Róży była gnębiona oddawała to w swoich mrocznych  rysunkach, które czasami zostawiała                      na wierzchu by ktoś w końcu ja zauważył. Ją,  ale głównie stan jej ducha. Miała Bartka,                                  którego bardzo kochała, ale nie umiała z nim jeszcze w pełni rozmawiać. Potrzebowała swojej                    przyjaciółki i mimo, że ją miała czuła,  że jest   sama.. emocje wyrażała poprzez swoje rysunki                     i były one bardzo czytelne, ale chyba tylko dla niej. Ostatnio narysowała drzewo, w którego                      gałęziach ukryła jedno słowo „HELP” pod drzewem na ławce siedziała dziewczyna, której                            oczy były przeogromne i pełne smutku, żalu oraz łez. Kolejne dni mijały, a Róża czekała na                         wyniki badań. Miały być po dwóch tygodniach, czyli na dobrą  sprawę  powinny być już jutro                   lub dziś wieczorem. W końcu miało się okazać co jej jest.  Będzie wiedziała  co się z nią dzieje.                  Wyniki odebrała, gdy wróciła ze szkoły. Przyniósł je listonosz to był jej pierwszy list jaki                              dostała Pierwszy i jedyny zaadresowany do niej.. Była w domu sama… bała się otwierać                                 kopertę… bała się tego co będzie tam napisane…

                 -Nie mogę uwierzyć, że to już koniec roku. Tak szybko minął ten semestr.
                 -Wręcz aż za szybko.      
                 -Jak to teraz będzie?                    
                 -Ale o co Ci chodzi?
-               -Róża no… kiedy będziemy się widywać? Kiedy będziesz widywać się z Bartkiem?
                 -Bartek mieszka 5 km ode mnie, będzie  musiał pomagać rodzicom, ale nie non stop, więc                        jak tylko nadarzy się okazja będziemy się spotykać. Czasami też dzwonić no i zostają                                      jeszcze SMS. No, a jeśli chodzi o to  kiedy my będziemy się widywać to przecież nie są                                  nasze pierwsze wakacje, będzie tak jak zawsze.                        
                 -No właśnie nie będzie.
                 - Jak to, dlaczego???
                 - Razem z Danielem i jego rodzicami wyjeżdżamy na całe wakacje do Gdyni. Nie będziemy                     się widzieć w wakacje.
-              -Aa….-( w chwili, gdy usłyszała te słowa było jej smutno, ale potem pomyślała, że tak                                   będzie łatwiej).
                - Nie jesteś na mnie zła?
                - Nie, daj spokój, dlaczego?…( posypały się nasze wspólne plany, ale to już nie ma znaczenia                     dodała w myślach)
                - Kiedy to zaplanowaliście?
                -Właściwie to jeszcze przed tym jak się dowiedziałam, że Daniel miał wyjechać…
                 - Oh… no to sporo czasu temu…
                - Tak nie ukrywam, że tak…
                -Będziesz tam całe wakacje?
                 - Tak calusieńkie do ostatniego dnia- była taka szczęśliwa, gdy mówiła te słowa.
                 - To fajnie, cieszę się- w tonie jej głosy nie było ani krzty radości…
                 -  No właśnie nie widać tego po TOBIE.
                 - Naprawdę? Przepraszam.  Serio się cieszę, że spędzisz tam całe  wakacje.
                 - O rany…!!!
                 - Stało się coś?
                 - Ty masz urodziny 28 sierpnia.
                 - I co w związku z tym?
                  - Przecież miałyśmy…
                   - Tak, ale Ty będziesz nad morzem, więc zapomnijmy o tym.
              Było jej naprawdę przykro, gdy zapomniała o jej urodzinach, a zwłaszcza o ich planach.                                  Spędzanie tego dnia  tylko we dwie. Przy ognisku nad rzeką, która była niedaleko. Miały już                       wszystko zaplanowane. Skąd wezmą drzewo, co wezmą ze sobą i te wszystkie szczegóły.                                  Miały wtedy świętować nie tylko urodziny Róży, ale również można by powiedzieć rocznicę                         ich przyjaźni , która trwałą już 13 lat, bo te dwie daty się pokrywały,  a liczba była                                            nietypowa. Wtedy właśnie zrozumiała, że osobą, która będzie za nią najmniej tęsknić jest jej                         przyjaciółka.